dla wprawy

См. также в других словарях:

• wprawa — ż IV, CMs. wprawawie, blm 1. «biegłość w wykonywaniu czegoś nabyta doświadczeniem, ćwiczeniami; rutyna» Mieć wprawę w czymś. Grać, szyć, pisać na maszynie itp. z wielką wprawą. ◊ Dojść do wprawy, wyjść z wprawy «osiągnąć zręczność, umiejętność w… …   Słownik języka polskiego

• wprawa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wprawawie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} biegłość w robieniu czegoś nabyta wskutek wielokrotnego powtarzania jakiejś czynności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nabrać wprawy w grze na pianinie. Rozmawiać dla wprawy w obcym… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ćwiczenie — n I 1. rzecz. od ćwiczyć. 2. lm D. ćwiczenieeń częściej w lm «czynność wykonywana i powtarzana dla wprawy, w celu opanowania jakiejś umiejętności, nabycia sprawności w jakiejś dziedzinie» Ćwiczenia gimnastyczne. Ćwiczenia wojskowe. Ćwiczenia jogi …   Słownik języka polskiego

• postrzelać — dk I, postrzelaćam, postrzelaćasz, postrzelaćają, postrzelaćaj, postrzelaćał, postrzelaćany 1. «spędzić pewien czas na strzelaniu» Trzeba postrzelać dla wprawy. 2. «zranić strzałami kogoś lub coś w wielu miejscach; strzelając poranić, pozabijać… …   Słownik języka polskiego

• przegrać — dk I, przegraćam, przegraćasz, przegraćają, przegraćaj, przegraćał, przegraćany przegrywać ndk I, przegraćam, przegraćasz, przegraćają, przegraćaj, przegraćał, przegraćany 1. «zostać pokonanym w grze, w walce sportowej itp.; stracić to, o co była …   Słownik języka polskiego

• ćwiczebny — 1. «będący ćwiczeniem, wykonywany dla nabrania w czymś wprawy» Lot, rejs ćwiczebny. Ćwiczebny skok spadochronowy. 2. «używany przy ćwiczeniach, przeznaczony, służący do ćwiczeń» Granat ćwiczebny. Teren ćwiczebny. Mundury ćwiczebne …   Słownik języka polskiego

• ćwiczyć — ndk VIb, ćwiczyćczę, ćwiczyćczysz, ćwicz, ćwiczyćczył, ćwiczyćczony 1. «zaprawiać, sposobić do czegoś, doskonalić w czymś; wprawiać, kształcić» Ćwiczyć umysł, wolę. Ćwiczyć kogoś w sztuce wojennej. W czasie zabawy dzieci ćwiczyły sprawność… …   Słownik języka polskiego

• wyjść — dk, wyjśćjdę, wyjśćjdziesz, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli wychodzić ndk VIa, wyjśćdzę, wyjśćdzisz, wyjśćchodź, wyjśćdził 1. «opuścić jakieś miejsce, zwykle udając się dokądś, w jakimś celu» Wyjść z domu. Wyjść na spacer. Wyjść po zakupy. Wyjść… …   Słownik języka polskiego

• zaprawić — dk VIa, zaprawićwię, zaprawićwisz, zaprawićpraw, zaprawićwił, zaprawićwiony zaprawiać ndk I, zaprawićam, zaprawićasz, zaprawićają, zaprawićaj, zaprawićał, zaprawićany 1. «dodać coś do czegoś, wymieszać coś z czymś dla nadania odpowiedniego… …   Słownik języka polskiego

• ćwiczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. ćwiczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ćwiczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D.ćwiczenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• poćwiczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, poćwiczyćczę, poćwiczyćczy, poćwiczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poświęcić pewien czas na wykonywanie ćwiczeń, na powtarzanie jakiejś czynności dla nabrania wprawy,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień